Bajka o akwizytorze na Legionowskim trotuarze.

Wyruszył na wojnę łeb unosząc z dumą

Ma nadzieję ze zwycięstw wrócić niezłą sumą

Już przywdział zbroję, lśniącą i potężną

Mowę na wroga zgotował orężną.

Zaczaił się jak tygrys, na motłoch łażący

Twarz przybrała wyraz hmm... zachęcający?

Uzbrojon w formuły wbite w dyń raniutko

Podskoczył do damy lekko, a chyżutko...

Ach piękna ma pani (to matrona była...)

Widzieć panią radym, rzecz to nader miła!

Ach jaki uśmiech ma pani uroczy

Ach jakie włosy, och Boże - a oczy?!

Matrona spojrzała, nieco zbaraniała

Kółko na swym czole w mig narysowała

I truchtem uciekła w stronę swych kamratów,

Cóż - nie dziwne - jak każdy - bała się wariatów...

Tak rycerz od rana do zmierzchu wojował

Sztuczek i tricków wciąż nowych próbował.

Zaczepiał każdego - panów i niewiastę...

Klęczał krzycząc scenicznie- Błagam! kupcie pastę!